N, 03-02-2019 Forum: Ortopedia i rehabilitacja - Operacja palucha sztywnego wrastajacy paznokiec palucha mój siedmiomiesięczny synek ma bardzo twarde paznokcie u paluchów , ostatnio zauwazylam ze w prawej stopie skóra od zewnetrznej strony paznokcia jest zaczerwieniona, po kilku dniach widac juz babel i jakby rope co robic? Endoprotezoplastyka stawu biodrowego (alloplastyka biodra) to zabieg operacyjny polegający na wymianie zniszczonego stawu biodrowego na sztuczny implant. Celem wszczepienia endoprotezy jest ulga w dolegliwościach bólowych oraz poprawa zakresu ruchu, co pozytywnie wpływa na jakość życia osób z ostatnim stopniem zmian zwyrodnieniowych biodra. Dowiedziono, że do rozwoju palucha sztywnego, predysponują: czynniki genetyczne, nadmierne obciążenie ciała, przebyty uraz, reumatoidalne zapalenie stawów, a także dna moczanowa. . Palce młotkowate – objawy. Poza odstępstwami od normy w wyglądzie zewnętrznym stopy, do objawów krzywych palców, należą: ból; Kształt nosa po operacji jest zabezpieczany i stabilizowany opatrunkami gipsowymi. Do dziurek nosowych wkładane są tampony, które zabezpieczają przed krwawieniem. Pacjent mając tampony w jamie nosowej może oddychać jedynie ustami. W celu unieruchomienia nosa po operacji zakładany jest zewnętrzny opatrunek gipsowy na około 7 – 14 dni. Rehabilitacja po operacji palucha koślawego (tzw. haluksa) - Poradnia Stopy Haluksy - przyczyny, zapobieganie, leczenie (ćwiczenia, wkładki, operacja), domowe sposoby | WP abcZdrowie Rehabilitacja w przypadku halluxa. Po operacji . Po operacji Twój zespół medyczny porozmawia z Tobą o zwalczaniu bólu i pielęgnacji ran. Powinieneś być w stanie chodzić w dniu operacji. Będziesz musiał nosić but chirurgiczny zalecany przez lekarza, zwykle przez kilka tygodni po zabiegu. Poprawa . Poprawa zakresu ruchu dużego palucha powinna nastąpić zaraz po operacji. . Paluch sztywny to inaczej zmiany zwyrodnieniowe pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego. Początkowe objawy tej choroby to głównie ograniczenie zgięcia grzbietowego palucha i niewielkie dolegliwości bólowe. Mają one jednak charakter progresywny i coraz bardziej utrudniają codzienne funkcjonowanie. Są dwie główne przyczyny powstawania palucha sztywnego:Urazy, zarówno powtarzalne mikrourazy, jak i złamania w obrębie stopy. Częstą przyczyną palucha sztywnego jest nierozpoznany „turf toe”, czyli uszkodzenie więzadeł okolicy I stawu strukturalne w obrębie stopy. Pacjenci nie zawsze mają świadomość ich występowania, ponieważ do czasu powstania zmian zwyrodnieniowych, nie muszą one powodować przypadku palucha sztywnego w początkowym stadium, poprawę może przynieść fizjoterapia. Delikatnie rozciąganie okolicznych struktur i zabiegi pomagają zmniejszyć stan zapalny i pacjenci odczuwają ulgę. Jest to też odpowiedni moment na zastosowanie tzw. leczenia biologicznego, czyli osocza bogatopytkowego (PRP). Osocze bogatopłytkowe ma udowodnione działanie zmniejszające stan zapalny w obrębie stawu. Dolegliwości zmniejsza także używanie butów o twardej podeszwie, szczególnie tzw „rocker bottom shoes”, które ułatwiają przetaczanie się stopy w trakcie sztywny w średnim i dużym stopniu zaawansowania często wymaga leczenia operacyjnego. W zależności od przyczyny i rodzaju zniekształcenia możemy zaproponować pacjentom różne zabiegi:Artroskopię, w której z niewielkich cięć wprowadzamy do stawu kamerę i narzędzia, a następnie naprawiamy uszkodzoną chrząstkę w środku usunięcie wyrośli kostnych (osteofitów), czyli tzw. cheilektomia lub klasyczne usunięcie wyrośli kostnych wraz z osteotomią kości śródstopia lub zastępujące lub klasyczne usztywnienie pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego, czyli tzw. artrodeza. Jest to operacja proponowana pacjentom w przypadku dużych zmian zwyrodnieniowych stawu i silnych dolegliwości bólowych. Warto wiedzieć, że izolowane usztywnienie pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego, nie powoduje istotnego pogorszenia chodu. Brak czucia w palcu, zdrętwiały palec lub występowanie innych zaburzeń czucia w określonym obszarze stopy może stanowić jedno z powikłań po operacji haluksa. Nie zawsze jest to wynik zaniedbania lekarza – zabieg może zostać przeprowadzony prawidłowo, natomiast tworząca się blizna uciska na nerw, wyzwalając dolegliwości. Całkowity brak czucia przyśrodkowej strony palucha może wiązać się z przecięciem nerwu skórnego grzbietowo-przyśrodkowego stopy. W ciągu kilku pierwszych dni po zabiegu palec może być zdrętwiały i nie powinno to stanowić powodu do niepokoju. Zaraz po zdjęciu szwów i wygojeniu się rany należy mobilizować tworzącą się bliznę, aby ją uelastycznić i zapobiec pociąganiu przez nią sąsiadujących struktur. Czucie w palcu powinno stopniowo wracać wraz z postępem rehabilitacji. Ważne, aby terapia była prowadzona przez doświadczonego fizjoterapeutę, który przeprowadzi uwalnianie tkanek w sposób ukierunkowany, bez narażenia nerwu na dalsze uszkodzenia. Jeśli po kilku tygodniach od zabiegu czucie palca nadal nie wraca, może to być związane z uszkodzeniem nerwu podczas zabiegu operacyjnego. Ortopeda przeprowadzający korekcję haluksa, wykonując cięcie od przyśrodkowej strony stopy, powinien zlokalizować nerw i zabezpieczyć go przed przypadkowym uszkodzeniem. Czasami jednak przebieg nerwu jest odmienny niż u większości osób, co zwiększa ryzyko jego przypadkowego przecięcia lub zmiażdżenia. Pieczenie, drętwienie palucha po operacji haluksa W niektórych przypadkach uszkodzenie nerwu jest niepełne, tzn. nerw dalej przewodzi bodźce, ale jego funkcjonowanie ulega zaburzeniu. Przyczyną może być uraz mechaniczny (np. częściowe zmiażdżenie) lub ucisk nerwu przez obrzęk pooperacyjny lub zakleszczenie nerwu przez tworzącą się bliznę. W efekcie, palec może być nadwrażliwy na dotyk i kontakt ze skarpetką czy obuwiem. Obserwuje się mrowienie, drętwienie lub pieczenie palca. U większości pacjentów dolegliwości te są łagodne i mają charakter przejściowy. Pomóc może terapia manualna tkanek miękkich w obrębie stopy, masaż blizny pooperacyjnej oraz neuromobilizacje. Jeżeli pieczenie czy nieprzyjemne mrowienie palca utrzymuje się długo i utrudnia codzienne funkcjonowanie, konieczne jest dokładniejsze zbadanie przyczyny. W tym celu lekarz ortopeda lub radiolog wykonuje badanie USG nerwu specjalną głowicą przeznaczoną do oceny przebiegu struktur nerwowych. Wykrycie nerwiaka pooperacyjnego odpowiedzialnego za pieczenie czy ból palca może stanowić podstawę do jego operacyjnego wycięcia. Ryzyko uszkodzenia nerwu a operacja palucha koślawego Największe ryzyko uszkodzenia nerwu występuje w przypadku operacji rewizyjnych, gdy ortopeda operuje haluksa po raz drugi. Usuwanie zespolenia, ponowne cięcie kości i zakładanie nowego zespolenia znacznie poszerza zakres naruszenia otaczających tkanek miękkich. Zabiegiem o dość wysokim stopniu inwazyjności jest także artrodeza stawu palucha przeprowadzana w leczeniu zaawansowanych postaci palucha sztywnego. Do zabiegów korekcyjnych haluksa ograniczających ryzyko uszkodzenia nerwów należy MICA – małoinwazyjny zabieg korekcji haluksa przeprowadzany przezskórnie. Jeśli dostępy zostaną wykonane prawidłowo, uszkodzenie nerwu w trakcie zabiegu jest mniejsze. Ograniczeniu ulega także ryzyko uwięźnięcia nerwu w obkurczającej się bliźnie, ponieważ wewnętrzne blizny tkanek miękkich po zabiegu MICA są znacznie mniejsze niż po zabiegach wykonywanych na otwarto. (hallux rygidus, hallux limitus) To bolesne zmiany zwyrodnieniowe palucha (stawu środstopno-paliczkowego pierwszego) polega na zużyciu chrząstki, wytworzeniu wyrośli kostnych oraz ograniczenia ruchomości palucha. To drugie pod względem częstości schorzenie w obrębie stawu MPI po paluchu koślawym. Cechy charakterystyczne stawu zmienionego zwyrodnieniowo to: zwężenie szczeliny stawu wyrośla kostne w obrębie stawu torbiele zwyrodnieniowe sklerotyzacja podchrzęstna zdj. 1 Rzut przednio tylny rentgenogramu Wszystkie te cechy widoczne (patrz zdj. 1) skutkują znacznym ograniczeniem ruchomości w stawie śródstopno-paliczkowym pierwszym oraz poszerzeniem obrysów stawu. Schorzenie dwa razy częściej dotyka kobiety w średnim wieku. Schorzenie ma charakter postępujący i wraz z upływem czasu zmiany ulegają nasileniu. Zwężenie szczeliny stawu śródstopno-paliczkowego pierwszego prawej stopy zdj. 2 Rzut boczny rentgenogramu stopy Wyrośla kostne na grzbietowej stronie paliczka proksymalnego oraz głowy I kości śródstopia Powstaniu palucha sztywnego towarzyszy zazwyczaj ból okolicy głowy pierwszej kości śródstopia (balonowatego zgrubienia) w wyniku blokady wyrośli kostnych z tkankami wnętrza stawu, narastającego zapalenia tkanek miękkich tej okolicy. Proporcjonalne do stopnia zaawansowania zmian oraz aktywności pacjenta. Ograniczenie ruchomości w stawie MPI – zwłaszcza zgięcia grzbietowego. W zaawansowanych zmianach może pojawić się ból zewnętrznej krawędzi stopy – metatarsalgia. Ból okolicy pierwszej kości śródstopia powodowany drażnieniem nerwów w okolicy głowy I kości śródstopia – konflikt wyrośli kostnych z obuwiem. Największą rolę odgrywa pojedynczy lub powtarzające się urazy stawu MPI Nieprawidłowy kształt głowy I kości śródstopia Zaburzenie proporcji długości kości śródstopia – zbyt długa I kość śródstopia Uniesienie I kości śródstopia- widoczne na rentgenogramach bocznych stopy Choroby zapalne (RZS, Dna moczanowa) Powikłania jatrogenne- pooperacyjne Rozpoznanie jest stosunkowo proste; obserwujemy poszerzone obrysy stawu MPI, staw jest zaczerwieniowy i o wzmożonym uciepleniu. Towarzyszy ból podczas dotyku oraz próbie ruchów w stawie MPI, ruchomość w stawie MPI jest ograniczona. Z badań obrazowych posługujemy się przeswietleniem RTG wykonywanym w pełnym obciążeniu. Zwężenie szczeliny stawu MPI , długość I kości śródstopia , kat HV (patrz zdj. 1) Obecność wyrośli kostnych stawu MPI (patrz zdj. 1) Ocena zmian stawu śródstopno-trzeszczkowego (parz zdj. 3) Ocena stopnia zaawansowania zmian stawu MPI w projekcji skośnej (patrz zdj. 4) zdj. 3 RTG celowane na staw śródstopno-trzeszczkowy (pacjentka lat 33) Zwyrodnienie pod postacią zwężenia szczeliny stawu, wyrośli kostnych na trzeszczce bocznej oraz głowie I kości śródstopia zdj. 4 RTG stopa lewa – projekcja skośna Ocena powierzchni głowy I kości śródstopia Paluch sztywny jest schorzeniem, które wraz z upływem czasu postępuje i nasila stopień deformacji. Leczenie palucha sztywnego zależy od stopnia zaawansowania zmian zwyrodnieniowych i stopnia nasilenia dolegliwości bólowych, aktywności pacjenta. Decyzja o sposobie leczenia jest podejmowana indywidualnie. Leczenie zachowawcze Noszenie obuwia z twardą, płaską podeszwą o szerokim przodzie (dla zmniejszenia ucisku na palce stopy), kołyskowa podeszwa (patrz zdj. 5) Fizykoterapia – działanie przeciwzapalne stawu MP I Ortezy usztywniające staw MP I– ortezy, zmniejszają zapalenie ale nawet długotrwałe stosowanie nie usuwa przyczyny dolegliwości Modyfikacja aktywności Iniekcje dostawowe zdj. 5 But o kołyskowej podeszwie Należy podkreślić że nieoperacyjne metody leczenia palucha sztywnego są ograniczone. Możemy jedynie zmniejszyć dolegliwości bólowe ale zmiany powstałe w stawie MPI nie ulegną zmniejszeniu. Leczenie operacyjne Dlaczego należy zdecydować się na operacje palucha sztywnego? Jest to schorzenie postępujące, wraz z upływem czasu zmniejsza się zakres ruchomości w stawie MP I, dolegliwości bólowe nasilają się, zwyrodnienie obejmuje większy zakres struktur stawu MP I wymagających leczenia. Przy bardziej zaawansowanych zmianach zakres operacji jest większy a często możliwe jest już tylko wykonanie usztywnienia zajętego zmianami stawu. Chód ze zmianami zwyrodnieniowymi jest zaburzony – pacjent oszczędza wewnętrzną części stopy, oszczędza zajętą kończynę co skutkuje zmianami w innych wyżej położonych stawach zajętej kończyny, kręgosłupa oraz przeciążeniem kończyny po drugiej stronie. Leczeniem operacyjnym usuwamy przyczynę dolegliwości bólowych oraz wpływamy na zwiększenie zakresu ruchomości w stawie MPI, usuwamy powstałe zniekształcenie stopy, zahamowujemy rozwój zniekształcenia. W przypadku zmian zwyrodnieniowych III stopnia leczenie polega na wykonaniu usztywnienia stawu MPI Gwarantujemy naszym pacjentom opiekę na każdym etapie leczenia na najwyższym poziomie. Dzięki stworzeniu wyszkolonego i doświadczonego zespołu ludzi; pań pielęgniarek, lekarzy, rehabilitantów. Gdy zmiany zwyrodnieniowe są nasilone, ból uniemożliwia komfortowe przemieszczanie się i nie mam poprawy po leczeniu zachowawczym jedyną skuteczną metodą leczenia jest leczenie operacyjne Metody operacji palucha sztywnego Dysponujemy kilkoma skutecznymi metodami operacji palucha sztywnego. O wyborze danej metody operacyjnej decyduje stopień zaawansowania zmian, charakter zmian oraz oczekiwania pacjenta. Według danych naukowych leczenie operacyjne jest jedyną skuteczną metodą leczenia palucha sztywnego. Cheilektomia to najczęściej wykonywana operacja w przypadku leczenia umiarkowanych zmian zwyrodnieniowych stawu MP I. Polega ona na wycięciu wyrośli kostnych z głowy I kości śródstopia oraz paliczka palucha (ryc. 6). W wyniku tego uzyskujemy zniesienie dolegliwości bólowych stawu MP I, zwiększenie zakresu ruchomości w stawie, możliwość bezbólowego poruszania się. ryc. 6 schemat stawu MP I widok od boku Wyrośla kostne które usuwamy Dzięki takiej technice pacjent może opuścić ośrodek zabiegowy już w dniu operacji, może mieć wykonaną korekcję jednoczasową obu stóp a także może obciążać kończynę bezpośrednio po operacji. Pozwala ona na wdrożenie rehabilitacji, wykonywania ćwiczeń zakresu ruchomości stawu MPI już w dniu operacji przez co pacjent bardzo szybko wraca do pełni sprawności w 3-5 tyg. W przypadku konieczności uzyskania większego zakresu ruchomości w stawie MP I wykonujemy osteotomie typu Moberg. Zabieg ten polega na wycięciu „klina” otwartego do góry w paliczku proksymalnym palucha oraz zespolenia kości przy pomocy klamry. Klin wycięty z paliczka palucha zdj 7. RTG boczne po osteotomii MOBERG W przypadku zmian zwyrodnieniowych o średnim zaawansowaniu posługujemy się osteotomią skracającą ​I kość śródstopia – Osteotomia wg. Hohmanna lub też wszczepienia endoprotezy stawu MPI – Futura Primus Flexible Great Toe (FGT). Osteotomia części dystalnej I kości śródstopia wg. Hohmanna polega na przecięciu głowy pierwszej kości śródstopia pod kątem 45st. i przesunięciu głowy proksymalnie. Dzięki temu uzyskujemy odbarczenie stawu ​MP I, zwiększenie zakresu ruchomości a także obniżenie głowy I kości ten polega na usunięciu stawu MPI i zastąpieniu go silikonowym implantem. Dzięki temu odzyskujemy bezbolesny ruch w stawie MPI. Jest to zabieg dedykowany dla starszych osób, mniej aktywnych. W przypadku zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych jedną sprawdzoną metodą operacji (tzw. złotym standardem) jest wykonanie usztywnienia stawu śródstopno-paliczkowego pierwszego (artrodeza stawu śródstopno-paliczkowego pierwszego) Zabieg polega na usunięciu wyrośli kostnych stawu MPI, przygotowaniu powierzchni do zespolenia oraz wykonania stabilizacji paliczka proksymalnego z pierwszą kością śródstopia przy pomocy płyty i śrub. dr PawełBąkSpecjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu specjalizujący się w chirurgii stopy i stawu skokowego. Artrodeza stawu palucha czyli usztywnienie pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego wykonywana jest w zaawansowanym stadium palucha sztywnego (III-IV stopień w skali według Couglina i Shurnasa). Artrodeza stawu palucha stanowi także zabieg rewizyjny po innych procedurach nieskutecznych w niwelacji dolegliwości bólowych stawu palucha. Na czym polega artrodeza stawu palucha?Istotą artrodezy jest usunięcie powierzchni stawowych, a następnie zespolenie w odpowiednim ustawieniu. Powierzchnie stawowe mogą być przykładowo ukształtowane metodą wypukłej głowy I kości śródstopia oraz wklęsłej powierzchni podstawy paliczka się usztywnienie stawu palucha w pozycji około 20 stopni zgięcia grzbietowego, niewielkiej koślawości do 15 stopni oraz neutralnej rotacji paliczka bliższego. Warto jednak pamiętać, że każda stopa posiada nieco odmienną anatomię, dlatego każdorazowo należy dążyć do optymalnego ustawienia palucha względem pozostałych palców oraz zespoleń w artrodezie stawu MTP paluchaZnanych jest wiele sposobów stabilizacji artrodezy palucha – są to wkręty, klamry, płytki, płytki z wkrętem ciągnącym, CP MTP Plate (Stryker),Compression FT Screws (Arthrex),ORTHOLOC™ MTP Fusion Plate (Wright Medical), ChLP 3D Plate (ChM),QWIX® Fixation Screw (Integra),HALLU® -Lock C Plate (Integra),HALLU® -Lock S Plate (Integra).Artrodeza stawu MTP palucha – stabilizacja płytkąArtrodeza palucha sztywnego – efektywność leczeniaArtrodeza uważana jest za skuteczną i jednocześnie bezpieczną metodę leczenia palucha sztywnego (bardzo niski odsetek powikłań). Usztywnienie stawu palucha nie przeszkadza w chodzeniu ani w codziennej aktywności. Nie jest możliwe natomiast chodzenie w obuwiu na wysokim obcasie oraz uprawianie niektórych sportów wymagających pełnego zakresu ruchomości palucha (joga, narciarstwo biegowe).Inne metody leczenia palucha sztywnegoCheilektomia czyli usunięcie osteofitów ograniczających ruchomość stawu paluchaOsteotomia skracająca I kość śródstopia Witamy serdecznie! Osteofity to narośle kostne, które w przypadku hallux rigidus pojawiają się na głowie I kości śródstopia, głównie na jej grzbiecie, rzadziej po stronie przyśrodkowej i bocznej. Osteofity mogą również tworzyć się na podstawie paliczka bliższego palucha. Osteofity uformowane na grzbietowej części głowy I kości śródstopia konfliktują się z podstawą paliczka w czasie zgięcia grzbietowego powodując ograniczenie tego ruchu oraz dolegliwości bólowe. Ból może też być wywoływany przez konflikt osteofitów z ciasnym obuwiem. Objawami palucha sztywnego są: ograniczenie ruchomości, obrzęk i zaczerwienienie stawu, dolegliwości bólowe, czasem zniekształcenie stawu związane z obecnością osteofitów. Leczenie palucha zależy od stopnia: - zaawansowania zmian - dolegliwości bólowych - aktywności pacjenta W przypadkach mniej zaawansowanych dobre efekty może przynieść leczenie nie operacyjne. Zastosowanie leków przeciwzapalnych i zabiegów rehabilitacyjnych, które co prawda nie poprawiają zakresu ruchomości ale mogą skutecznie zlikwidować stan zapalny i dolegliwości bólowe. Ulgę może również przynieść stosowanie odpowiedniego obuwia o twardej podeszwie, co zmniejsza zgięcie grzbietowe w stawie śródstopno-palcowym. Wskazane jest również aby obuwie było elastyczne oraz obszerne aby nie powodować konfliktu z osteofitami. W przypadku braku poprawy, a także w przypadkach bardziej zaawansowanych konieczne jest leczenie operacyjne. Tutaj również rodzaj operacji zależy od stopnia zaawansowania choroby, a także od stopnia aktywności pacjenta.

but po operacji palucha sztywnego